Generation X

Iedere moeder kent wel die lichte (of minder lichte) wrijving met haar eigen moeder over de do’s en don’ts in de opvoeding van de kinderen. “Nee mam, het is NIET goed om een kind de hele nacht te laten brullen, zodat het leert wie de baas is in huis.” Of: “Nee, lollies geef ik NIET als beloning voor een goed rapport” Elke generatie heeft eigen ideeën over hoe kinderen moeten worden opgevoed en het enige dat we zeker weten is dat er over dertig jaar weer anders zal worden gedacht. Dan blijkt opeens uit onderzoek (want alles blijkt altijd uit onderzoek) dat we het nu helemaal verkeerd aanpakken met onze kinderen.

In de jaren negentig werd regelmatig gesproken over mijn generatie als “Generation X”. Het ging dan over twintigers zonder idealen die achter de beeldbuis gekluisterd nergens iets van vonden en met desinteresse en ironie de wereld beschouwden.

Onlangs las ik een boek waarin deze generatie (iedereen geboren ongeveer tussen 1965 en 1978) opnieuw uitgebreid werd beschreven. Het boek ging over marketing aan zeer jonge kinderen, uiteraard met name via marketing aan de ouders. Buy Buy Baby. Generation X heeft nu immers kinderen of begint kinderen te krijgen en daarom is deze groep van groot belang voor de marketing aan zeer jonge kinderen. Als marketeer kun je nooit te vroeg beginnen met consumenten aan je binden. “Cradle to grave marketing” heet dat, zo heb ik net geleerd. De Generation X ouders zijn de sleutel naar deze “cradle to grave marketing”. Vandaar dat marketeers sociologisch, antrolopologisch en andere wetenschappelijk onderzoek gebruiken of laten doen naar deze generatie. Interessant om eens te kijken wat dit onderzoek oplevert.

In Thomas’s boek lees ik:
“Marketers paint a portrait of childhood for that group, the first in which large numbers were raised in daycare (kinderdagverblijven). Forty percent were latchkey kids: those who were not in daycare brought house keys to school so they could open the doors to their empty homes while their parents were at work. And by 1980 one American child in six lived with a single parent – the mother in most cases. Some observers estimate that up to half of the families of Gen-X children divorced. The society in which Gen-X came of age didn’t inspire much hope…it was filled with “racial strife, homelessness, AIDS, fractured families and federal deficits. As a 2004 study of generational differences concluded, “Generation X went through its all-important, formative years as one of the least parented, least nurtured generations in US history….The one activity that united Gen-X children was watching TV”

Dat laatste geldt waarschijnlijk een stuk meer voor de US, maar toch klinkt een groot deel ook mij, opgegroeid in Nederland, bekend in de oren...

Later gaat het over de "Generation X" moeders:

“ Given the bleak portrait of their childhoods, one might expect Gen-X women to be numb and emotionally unavailable as mothers. In fact, the opposite is true. Because they did not have stability as children, marketers observe, stability means a great deal more to the Gen-X mothers now that they have their own families. Indeed, as a group, they do appear more stable than their mothers were: 70 percent are married. But a Gen-X mother is not a true traditionalist. According to market research, getting married is not as important to her as providing a stable household for her children; if she doesn’t meet the right person, she will either defer marriage of will choose to have children on her own”

“Marketers have also learned that Gen-X mothers’ top priority is spending as much time as possible with their kids. …Gen-X mothers do not share with Baby Boomer mothers the imperative to drive hard on the career track. According to WonderGroup’s survey research, 87 percent of Gen-X moms with kids of twelve and under said they would rather stay at home to raise their children than work at an office. If they can afford to, many do just that.”

Dus door massaal thuis te blijven met de kinderen probeert de generatie X moeder het eigen gemis aan huiselijkheid en gezinsleven te compenseren en haar kinderen alles te geven dat ze zelf heeft gemist…….Totdat zij daar dan weer in doordraaft en marketing research over dertig jaar aantoont dat het continu tijd doorbrengen met de kinderen deze nieuwe generatie heeft verstikt, waardoor die kinderen op hun beurt roepen: Kinderen moeten los van de moeder! Nooit meer "Intensive Mothering"! Waarna de moeder van deze nieuwe generatie dit zal proberen te compenseren en haar best zal doen om haar kinderen alles te geven dat ze zelf heeft gemist.